Z głębokim żalem żegnamy panią Danutę Rolke-Poczman – założycielkę Stowarzyszenia Stara Oliwa i niezwykle istotną postać w życiu Oliwy. To dzięki swojej gościnności pani Danuta użyczyła nam miejsca w Domu Bramnym. Przez ostatnie miesiące odbywały się tam zajęcia gimnastyczne, Tai chi, ćwiczenia Uważnego Chodu, Body Percussion i warsztaty psychologiczne dla opiekunów. Jesteśmy za tę wrażliwość na potrzeby innych niezmiernie wdzięczni. Wszystkim bliskim Zmarłej składamy wyrazy współczucia. Pani Danuto, wierzymy, że z równą pasją odkrywa Pani teraz różne wymiary Tajemnicy.
Czasowe zawieszenie zajęć stacjonarnych
Z uwagi na bardzo wysoką liczbę zachorowań, Zarząd Stowarzyszenia podjął decyzję o zawieszeniu wszelkich zajęć stacjonarnych do końca lutego.
Apelujemy do Bliskich o umożliwienie uczestnictwa w zajęciach zdalnych ze względu na niezwykle istotną rolę ruchu w chorobie Parkinsona.
Zapraszamy na jutrzejsze zajęcia arteterapii o 10:30 na Skype.
Dziękujemy Państwu za wyrozumiałość.
Halinka z córką Małgosią z uśmiechem wywołującym u rozmówcy spokój, dobro, poczucie bezpieczeństwa, chęć poznania jej historii. Chęci dotarcia do źródła tego, co powoduje, że człowiek emanuje takim dobrem, zaraża optymizmem. Halinka, która jeszcze 3 lata temu w Teatrze Jota deklamowała wiersze, dziś już zna każdy wiersz. Zna Tajemnicę Absolutu. Czekaliśmy, że kiedy minie pandemia nadrobimy zaległości w naszym Spotkaniu. Spotkaniu,które było naznaczone jej delikatnością i skromnością, a jednocześnie ogromną wiedzą, wrażliwością na piękno, dążeniem do ciągłego rozwoju. Zawsze już będziesz z nami! Zawsze już zostaniesz w naszej pamięci w otoczeniu kochających córek. Ulotna jak piękno, które podziwiałaś w każdym przejawie Stwórcy. Halinka, chciała wrócić do ukochanego Giżycka i tę wolę spełnia Jej rodzina , Ceremonia pożegnania odbędzie się w tę sobotę, 2.10- święto Aniołów Stróżów….. do zobaczenia kochana….
6 wskazówek dla osób angażujących osoby z chorobą Parkinsona i neurodegeneracyjnymi chorobami mózgu w działania kulturalne
1. Słuchaj i rozmawiaj. Poznaj uczestników zajęć i posłuchaj, co mówią o swojej chorobie. Dowiedz się jakie mają potrzeby, ponieważ mogą one być podstawą motywacji uczestnictwa. Przedstaw też swoje potrzeby jako prowadzącego i poszukajcie punktów wspólnych. Empatia może okazać się ważnym elementem wsparcia podczas działań
w obszarze kultury. Ważne są bezpośredniość kontaktu, wzajemne zaufanie
i bezpretensjonalność. Warsztaty, spotkania, działalność artystyczna powinny wzbudzać
w uczestnikach zwyczajną radość.
2. Pasje i dzieciństwo. Prowadząc zajęcia opieraj się na mocnych stronach, pasjach uczestników – każdy może odnaleźć obszar, w którym czuje się bezpiecznie, kompetentnie
i się spełnić. Dzielenie się własną pasją zaraża uczestników. Odwołuj się też do doświadczeń z dzieciństwa, gdzie placem zabaw była nieskrępowana, nieograniczona wyobraźnia.
3. Droga, a nie jedynie cel. Jeśli znajdzie się na to przestrzeń, warto zmienić perspektywę
z destynacji na podróż – czasem ważniejsze jest bycie w procesie i relaksacja (rozluźnienie zarówno ciała jak i umysłu) niż efekt w postaci wydarzenia. Efekt warsztatów jest „skutkiem ubocznym”. Istotą jest spotkanie i czas spędzony razem, w kreatywny, aktywizujący sposób. Ważne jest też odprężenie emocjonalne i budowanie więzi w grupie uczestników. Wspólne tworzenie jest szansą na poznawanie siebie nawzajem i swoich pasji, co sprawia,
że uczestnicy mają szansę spotkać bratnią duszę, a grupa staje się źródłem wsparcia.
4. Prowadź i daj się prowadzić. Staraj się pamiętać, że jako prowadząca/ prowadzący, nie zawsze jesteś na stałe z daną grupą. Możesz tę grupę wesprzeć, ale to uczestnicy są jej bazą. Prowadzący mogą proponować, pomagać w odkrywaniu czegoś nowego i otwieraniu się na to. Ważne jest, aby dostrzegać różne zdolności u różnych osób – istotna jest szeroka oferta artystyczna, pozwalająca każdemu znaleźć dla siebie metodę, w której najbardziej się odnajduje albo która przynosi najlepsze efekty (przy bardzo różnych postaciach i stopniu zaawansowania choroby to zrozumiałe). Niemniej jednak, warto namawiać uczestników do eksperymentów.
5. Wolność. Wolność to podstawa działań. Uczestnik zawsze może odmówić, zrezygnować. Każda interpretacja jest właściwa. Nie istnieje coś takiego jak „złe” wyobrażenie, czy „złe” zrozumienie zadania. Każda interpretacja jest właściwa, bo jest osobista. Szanuj sposób ekspresji każdego uczestnika.
6. Dystans i radość. Zachowaj dystans do siebie i do własnej „twórczości”. Nie zawsze musi być to dzieło sztuki, choć warto na to liczyć. Dzięki włączeniu w proces powstawania kultury, uczestnicy mogą odkryć radość tworzenia, której nie zastąpi uczestniczenie w kulturze
w roli widza.