Tai- chi

W treningu stosuje się praktyki poprawiające zdolności motoryczne człowieka: kondycyjne (siłę, wytrzymałość i szybkość) i koordynacyjne (równowaga, reakcja, orientacja, różnicowanie parametrów ruchu, rytmizacja, stabilność gibkość i sprzężenie).

Osoby cierpiące na chorobę Parkinsona uczą się synchronizacji ruchu kończyny górnej z kończynami dolnymi, co jest nieodzownym elementem wielu czynności.

Ćwiczący decyduje o stopniu trudności ćwiczenia, gdyż to on decyduje o kącie zgięcia stawów i zakresie ruchu.

Osoba ćwicząca uczy się poruszać w sposób płynny.

Aktywność fizyczna opóźnia narastanie zaburzeń ruchowych w chorobie Parkinsona i wydłuża funkcjonalną niezależność chorego ponieważ prawidłowo zaprogramowane ćwiczenia działają neuroprotekcyjnie, opóźniając postęp choroby.

Ćwiczenia zmniejszają ryzyko upadku, zarówno poprzez poprawę równowagi funkcjonalnej i sprawności fizycznej, a także poprzez zmniejszenie lęku przed upadkiem.

Świadome napinanie konkretnych grup mięśniowych podczas spokojnego ruchu sprzyja tworzeniu nowych szlaków nerwowych w mózgu, co jest niezwykle ważne przy istniejących w chorobie Parkinsona uszkodzeniach istoty czarnej.

Zajęcia z wielkim oddaniem prowadzi Anna Wojciechowska. Są dostosowane do możliwości osób o specjalnych potrzebach

Skip to content