1. Słuchaj i rozmawiaj. Poznaj uczestników zajęć i posłuchaj, co mówią o swojej chorobie. Dowiedz się jakie mają potrzeby, ponieważ mogą one być podstawą motywacji uczestnictwa. Przedstaw też swoje potrzeby jako prowadzącego i poszukajcie punktów wspólnych. Empatia może okazać się ważnym elementem wsparcia podczas działań
w obszarze kultury. Ważne są bezpośredniość kontaktu, wzajemne zaufanie
i bezpretensjonalność. Warsztaty, spotkania, działalność artystyczna powinny wzbudzać
w uczestnikach zwyczajną radość.
2. Pasje i dzieciństwo. Prowadząc zajęcia opieraj się na mocnych stronach, pasjach uczestników – każdy może odnaleźć obszar, w którym czuje się bezpiecznie, kompetentnie
i się spełnić. Dzielenie się własną pasją zaraża uczestników. Odwołuj się też do doświadczeń z dzieciństwa, gdzie placem zabaw była nieskrępowana, nieograniczona wyobraźnia.
3. Droga, a nie jedynie cel. Jeśli znajdzie się na to przestrzeń, warto zmienić perspektywę
z destynacji na podróż – czasem ważniejsze jest bycie w procesie i relaksacja (rozluźnienie zarówno ciała jak i umysłu) niż efekt w postaci wydarzenia. Efekt warsztatów jest „skutkiem ubocznym”. Istotą jest spotkanie i czas spędzony razem, w kreatywny, aktywizujący sposób. Ważne jest też odprężenie emocjonalne i budowanie więzi w grupie uczestników. Wspólne tworzenie jest szansą na poznawanie siebie nawzajem i swoich pasji, co sprawia,
że uczestnicy mają szansę spotkać bratnią duszę, a grupa staje się źródłem wsparcia.
4. Prowadź i daj się prowadzić. Staraj się pamiętać, że jako prowadząca/ prowadzący, nie zawsze jesteś na stałe z daną grupą. Możesz tę grupę wesprzeć, ale to uczestnicy są jej bazą. Prowadzący mogą proponować, pomagać w odkrywaniu czegoś nowego i otwieraniu się na to. Ważne jest, aby dostrzegać różne zdolności u różnych osób – istotna jest szeroka oferta artystyczna, pozwalająca każdemu znaleźć dla siebie metodę, w której najbardziej się odnajduje albo która przynosi najlepsze efekty (przy bardzo różnych postaciach i stopniu zaawansowania choroby to zrozumiałe). Niemniej jednak, warto namawiać uczestników do eksperymentów.
5. Wolność. Wolność to podstawa działań. Uczestnik zawsze może odmówić, zrezygnować. Każda interpretacja jest właściwa. Nie istnieje coś takiego jak „złe” wyobrażenie, czy „złe” zrozumienie zadania. Każda interpretacja jest właściwa, bo jest osobista. Szanuj sposób ekspresji każdego uczestnika.
6. Dystans i radość. Zachowaj dystans do siebie i do własnej „twórczości”. Nie zawsze musi być to dzieło sztuki, choć warto na to liczyć. Dzięki włączeniu w proces powstawania kultury, uczestnicy mogą odkryć radość tworzenia, której nie zastąpi uczestniczenie w kulturze
w roli widza.
